Ka lung cu kuai hmanhseh: vuikhat lawng;
caan khat lawng, mi duhdawtu ding ka si lo.
Ka lung cu buai hmanshseh: duhdawtnak zawmhteihnak;
duhdawtnak lunghrinhnak he cun a thi lai lo.
Ka lung cu kuai hmanhseh: kaa ruahchannak a dong lo.
Lungkuainak! “Lung le thin pelpawi can:
fahnak, ngaihchiatnak, lilennak le zuunngaih mitthli,
cun, aa thleng zau lomi zuunngaih caan;
sianlo mitthli nih muaimi thinlung intuarnka,” an ti.
Siseh, ‘an ti’ mi le ka hmuhton mi aa dang!
Ka lung a rak kuai caan ahkhan:
Ka lung, pelpawi ah an rak cang lo;
Fahnak le ngaihchiatnak, cun
Zuunngaih mitthli he cun kaa rak tuai ve.
Siseh, ka lung bal pelpawi an ra cang lo,
Ka lung bal i tthentthek in
Ka duhnak an ttio dih lo.
Ka ngaihchia, ka lileng, ka tuar…
Fahnak ka tuar…siseh, ka lung pelpawi an can ruangah si lo;
Minu, fak piin ka duhdawtnak ruangah a si deuh.
Ka lung cu a kuai cang: siseh ka nung rih.
A nungmi nih duhdawtnak a hawl lo ahcun –
A thimi nih cun duhdawtnak cu a hawl hnga maw?
Duhdawtnak sullam cu hihi a si:
Na nun caan chung i—na thlah te ding mi nunnak dirkamh!
Hi vawlei na nunnak ahhin lungthin takin an duhdawtu cu an
tlawm.
Cu minung na hmuhton ahcun:
Duhdawtnak ser caan i zuam.
Hihi kan chimh, a hmunmi minung kan um lo ka theih caah.
“Ka lungkuai cang,” ti hlah!
Hrut ngai, zeipoi lo ngai, lawm ngai le
i sunhsak bu tein duhdawtnak cu pom ko.
Hmanhseh, philh ve hlah!
Duhdawtnak na hmuhton tthan sual te tik ahcun:
Thimlo le timhlo tlaihchannak nih,
fak piin an rehchih an ttemchih ding lawng vaa ruahchan
hlah.
Duhdawtnak na hmuhton tthan te tik ahcun:
I peknak nun ngeih i zuam;
Vuikhat ah za lak in na lung a kuai bal lo!
Zum ko, cohlang ko, sunhsak ko, i nunpi ko.
Cucu, duhdawtnak sullam cu a si.
